W dniu 07.10.2016 r. podczas Zgromadzenia Wierzycieli w przyspieszonym postępowaniu układowym prowadzonym względem osoby fizycznej prowadzącej działalność rolniczą przez Sądem Rejonowym w Opolu, w którym funkcję nadzorcy sądowego pełni Marcin Kubiczek, wierzyciele –wskutek połączenia do rozpoznania dwóch przyspieszonych postępowań układowych prowadzonych względem małżonków – zagłosowali za przyjęciem układu w każdym z tych postępowań.
Przedmiotowe postępowania restrukturyzacyjne prowadzone były na bazie nowego prawa restrukturyzacyjnego, obowiązującego w polskim porządku prawnym od 01.01.2016 r., szczególnie wobec faktu, iż to właśnie przedmiotowa ustawa nadała rolnikom zdolność restrukturyzacyjną. Dłużnicy-małżonkowie złożyli odrębne wnioski o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, wnosząc o zawarcie układu częściowego z wierzycielami (art. 180-188 PrRestr). W toku postępowań restrukturyzacyjnych, Sąd w myśl art. 183 ust. 3 PrRestr orzekł w przedmiocie zgodności z prawem kryteriów wyodrębnienia wierzycieli objętych układem częściowym.
Należy podkreślić, iż przedmiotowe postępowania restrukturyzacyjne obfitowały w wyzwania związane z dopiero kształtującą się wykładnią przepisów prawa restrukturyzacyjnego, a także z konkretnym stanem faktycznym zastanym w sprawie. Dłużnicy – nie będąc do tego zobowiązanymi – nie prowadzili ksiąg rachunkowych, stąd też nadzorca sądowy, pomimo braku normatywnego obowiązku, zdecydował się w toku sporządzania spisu wierzytelności skonfrontować dane przedstawione przez dłużników we wnioskach o otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego z danymi zaoferowanymi przez poszczególnych wierzycieli. Zatem już na tym etapie postępowania nadzorca sądowy postanowił uaktywnić relacje z wierzycielami, co – jak się okazało – zaprocentowało na kolejnych etapach postępowania. Nadto, nadzorca sądowy w toku prowadzonych postępowań restrukturyzacyjnych zobowiązał dłużników do przedstawienia aktualnych wycen ich majątku, a to w celu odpowiedniego rozgraniczenia w treści spisu wierzytelności zabezpieczonej i niezabezpieczonej części określonych wierzytelności (co z kolei zdeterminowało przyporządkowanie określonych wierzycieli do poszczególnych grup interesów w ramach sporządzonych przez dłużnika propozycji układowych).
W związku ze specyfiką działalności rolniczej, prowadzonej przez dłużników, sporządzenie przez nadzorcę sądowego planu restrukturyzacyjnego poprzedzone zostało nie tylko wnikliwą analizą ekonomiczno-finansowej sytuacji dłużnego przedsiębiorstwa, ale i eksperckimi konsultacjami z podmiotami niepowiązanymi z dłużnikami, w celu właściwego uchwycenia i odzwierciedlenia w planie restrukturyzacyjnym realiów rynkowych oraz antycypowania zachowań otoczenia gospodarczego dłużników. Nadzorca sądowy dołożył starań, aby zidentyfikować ryzyka związane z ewentualnym wykonywaniem układu oraz transparentnie przedstawić je wierzycielom. Z drugiej strony, wierzyciele otrzymali również syntetyczne przedstawienie korzyści związanych z ewentualnym zawarciem układu, dzięki czemu mogli dokonać samodzielnej estymacji relacji pomiędzy istniejącym ryzykiem a spodziewanymi korzyściami. Przedstawione przez dłużnika propozycje układowe zostały skorelowane z planem restrukturyzacyjnym, w taki sposób, aby dostosować proponowane spłaty do rzeczywistego potencjału dochodowego restrukturyzowanego przedsiębiorstwa, przy czym dłużnik – w świetle analiz przedstawionych przez Nadzorcę Sądowego– zdecydował się zmienić przedstawione początkowo propozycje układowe.
Nadzorca Sądowy wielokrotnie spotykał się z wierzycielami, tworząc płaszczyznę ewentualnego porozumienia pomiędzy nimi a dłużnikiem, a także wspierając dłużnika w procesie formułowania dopuszczalnych prawem i uzasadnionych ekonomicznie propozycji układowych.
Mając na względzie powyższe, należy spodziewać się wzrostu liczby wniosków o otwarcie postępowań restrukturyzacyjnych, bowiem – mimo trudności związanych z koniecznością praktycznej wykładni nowego aktu prawnego – ustawa Prawo restrukturyzacyjne oferuje atrakcyjne mechanizmy oddłużenia, zarówno dla dłużników, jak i dla wierzycieli, którzy często nie zostaliby zaspokojeni w najmniejszym nawet stopniu w ramach innych postępowań sądowych.